ἀπὸ τὸ βιβλίο "Νύχτα"
Ἐκδόσεις Κίχλη, Ἀθήνα 2017
Ποίημα συνθετικό σε επτά μέρη, η Νύχτα εξιστορεί τα ισάριθμα στάδια μιας Εξόδου, και συγχρόνως μιας Κύησης: από τη νάρκη στην έγερση, από τη βύθιση στην ανάνηψη, και από τα μάτια που γνώρισαν τη στάχτη σ᾽ εκείνα που, αύριο κιόλας, θα γεννήσουν το φως.
ἐ γ ρ ή γ ο ρ σ η
Εἶναι τῆς νύχτας ἡ καρδιὰ ἀπὸ σκέψη.
Οἱ λέξεις καὶ τὰ πράγματα, ἡ ὥρα
καὶ ἡ στιγμή, αὐτὰ ποὺ ἔχεις πιστέψει
ἢ ἔχεις ἀρνηθεῖ – τὸ πρίν, τὸ τώρα,
τὸ μετά, τὴ μοναξιὰ ἢ τὸ πλῆθος,
τὸ σπίτι ἢ τὴν ξενιτιά… Ὅλα δῶρα
κι ἂς τὰ σπατάλησες ἐσὺ ὡς συνήθως.
Ἐμπρός σου μυρμηγκιάζουν μύριοι ἴσκιοι,
εἴδωλα, εἰκόνες ποὺ ἔχουν γίνει μύθος,
καινούργια πάλι ἡ ἀνατολὴ σὲ βρίσκει,
μὰ ἐσὺ τὴ βρίσκεις πιὸ παλιός. Δές ! ἄκου !
γελάει μαζί σου, γάργαρη παιδίσκη…
Θυμώνεις τάχα, ὀργίζεσαι ; Τοῦ κάκου!
Σὰν κούκλα σ’ ἔχει καὶ σὲ περιπαίζει,
τὴ μάσκα ὁ χρόνος δὲν φοράει τοῦ δράκου,
ὁ χρόνος εἶναι ἕνα παιδί, ποὺ παίζει.
Κι ἐσὺ τοῦ χρόνου εἶσαι τὸ παιχνίδι
— αὐτὸ τὸ βάζο, ἂς ποῦμε, στὸ τραπέζι
ποὺ βάφεται τριανταφυλλί… Καὶ ἤδη
μάτια χιλιάδες τὸ κοιτοῦν, κοιτάξου !
τὸ φῶς σὲ γλείφει σὰν γιγάντιο φίδι,
ὁ οὐρανὸς σὲ διεκδικεῖ, φυλάξου,
βιάσου μὴ χάσεις τοῦ φωτὸς τὴ στέψη !
Βαθιὰ στῆς νύχτας τὴν καρδιὰ χαράξου,
εἶναι τῆς νύχτας ἡ καρδιὰ ἀπὸ σκέψη.
|
